నేను డిగ్రీ చదువుతున్నాను. ఊళ్ళో మా అమ్మమ్మ ఒక్కటే ఉంటుంది… పొలం పనులూ అవీ చూసుకుంటూ. ఆవిడకు సాయంగా ఒక పనిమనిషి కూడా ఆ ఇంట్లోనే ఉంటుంది. ఇంతకు ముందు ఒక ముసలి ఆవిడ ఉండేది. ఆమెకు ఆరోగ్యం బాగోలేక ఆమె మనవరాలిని ఇక్కడ పెట్టి వెళ్ళిపోయిందట. ఆమె పేరు చుక్క.
చుక్క అందం నోటితో చెప్పితే సరిపోదు. కళ్ళతో చూడాలి. నేను దిగగానే చూసి దిమ్మతిరిగి పోయాను. కాస్త నల్లగా వున్నా మంచి కలగా ఉంది. బిగుతుగా కట్టుకున్న చీర. రెండు సల్ల మధ్యనుండి కొంగు లాగి వెనక నుండి ముందుకు దోపింది. ఒక్కొక్క సన్ను ఒక్కో కొబ్బరి బొండాం అంత వుంది. జాకెట్టు చించుకుని బయటకు వచ్చేలా వున్నాయి అవి. బొడ్డు బొక్క చూస్తె నాకు కారి పోయినంత పనైంది. చుక్క పిర్రలు …ఇక చెప్పనలవి కాదు.
ప్రతి రోజు నాకు కన్నుల పండుగే. చుక్క కూడా నా వైపు అదోలా చూసేది. ఒక రోజు ఆమె నాకు పాలు తెచ్చింది. అమ్మమ్మ లోపల ఎక్కడో ఉంది. ఇదే అదను అనుకుని చుక్క చెయ్యి పట్టుకుని లాగా. ఏంటి బాబూ అని నవ్వేసింది గానీ నేను భయపడినట్టు కోపం లేదు. ఏపుగా ఎదిగిన సళ్ళు, కసెక్కించే నడుము అంత దగ్గరగా చూస్తుంటే నా దుడ్డు లేచింది. కానీ అంతకంటే ముందుకు వెళ్ళే ధైర్యం లేక నేనూ నవ్వేసి ఊరుకున్నాను. ఏమనుకుందో ఏమో, చుక్క చక్కగా అదో రకంగా నవ్వుకుంటూ వెళ్ళిపోయింది.
నేను పాలు తాగి, కాసేపయ్యాక స్నానానికి బయలుదేరాను. మా ఇంట్లో వెనక ఒక బావి ఉంటుంది. మామూలుగా అందరు అక్కడే స్నానాలు చేస్తారు గాని, సిటీ నుండి మేము వస్తుంటామని, మాకు ఇబ్బంది అని మా అమ్మమ్మ ఒక బాత్రూం కట్టించింది. టవలు నడుముకు చుట్టుకుని వెళ్తుంటే బావి దగ్గర చుక్క బట్టలు ఉతుకుతుంది. చీర మోకాళ్ళ పై వరకూ లేచి పోయి ఉండటంతో నున్నని తొడలు కనిపిస్తున్నాయి. బట్టలు గుంజుతున్డటం తో ముందుకు వంగింది కాబోలు, సళ్ళు సగానికి పైగా బయటకే ఉన్నాయి. కట్టుకున్న టవల్ కింద నా దుడ్డు నిగడ దన్నింది. గుడారం లేచిన విషయం గమనించింది కాబోలు, చుక్క తల కిందకు వేసుకుని నవ్వుకుంది. నేను వెంటనే బాత్రూం లోకి దూరిపోయాను.
మధ్యాన్నం భోజనం చేసి, ఎండగా ఉండటం తో బయటకు వెళ్ళకుండా పడుకున్నాను. నిద్ర పట్టడం లేదు. ఇంకో రూం లో మా అమ్మమ్మ నిద్ర పోతోంది. నాకు చుక్కే గుర్తుకు వస్తోంది. ఆమె సళ్ళు, తొడలు, బొడ్డు కసెక్కిస్తున్నాయి . ఒక్క సారి ఆ సల్లని పిసికేయ్యాలనిపిస్తుంది. ఇంతలో బయట ఏదో చప్పుడయ్యింది. లేచి చూస్తె, అక్కడ చుక్క ఉంది. ఏదో సర్దుతుంది. ఆమె కూడా నన్ను చూసింది. ఏం బాబూ పడుకోలేదా అని అడిగింది. నేను ‘నిద్ర రావడం లేదు’ అన్నాను. నేను జో కొట్టనా అని కొంటెగా నవ్వింది. నేనేమనాలో తెలియక అదో రకంగా నవ్వాను. ‘పట్నం వోళ్ళు అదీ ఇదీ అంటారు గానీ నువ్వేంటి బాబూ బాగా సిగ్గు పడతాన్నావు?’ అని అడిగింది. అమ్మాయిలని చూసి సుల్ల లేపుకోవడమూ, సీక్రెట్ గా కార్చుకోవడమూ తప్ప నిజంగా అమ్మాయిని తాకింది లేదు. అందుకని బెరుకు. పైగా చుక్క వంటి కసేక్కే వొళ్లు ఎక్కడా ఇంతవరకు చూడలేదు.
‘అట్లా ఊరికే చూసేదేనా ఏదైనా చేసేది ఉందా?’ అడిగింది చుక్క. ఏం చెయ్యాలి? అమాయకంగా అడిగేసా. ఫకాల్న నవ్వింది చుక్క. నువ్వు నిజంగా పప్పు సుద్డవే. నిజం చెప్పు. పట్నం లో ఆడోల్లని సూడలేదా? అంది. నేను నీళ్ళు నమిలాను. తల కిందకు దించి ఏదో చెబుదామని తల లేపే సరికి నా నోట మాట రాలేదు. ఎదురుగా చుక్క. మొహం మీద మొహం ఉండేంత దగ్గరగా ఉంది. కళ్ళలో కళ్ళు పెట్టి చూస్తుంది. నాకు గుండె దడ పెరిగి పోయింది. ఒక్కసారిగా వంగి నా పెదాలపై ముద్దు పెట్టింది. నాకేమిందో తెలిసే లోపలే మళ్ళీ వెనక్కు వెళ్లి నిలుచుంది.
రహస్యం చెప్పినట్టు, ‘రేత్రికి వచ్చి చాలా నేర్పిస్తా. నిద్ర పోకు బాబూ’ అని వెళ్ళిపోయింది. .
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.